Bicycle Tour-සයිකල් සවාරිය (අනුරාධපුරය සිට ත්‍රිකුණාමළය දක්වා)..

පහත දැක්වෙන්නේ මේ සවාරිය පිළිබඳව වෛද්‍ය උපුල් මුණසිංහගේ Face Book සටහනයි.

සංචාරේ – 02

ටුවර් ඩි ට්‍රිංකෝ .. ( Tour de Trinco)

ජීවිතය බදා අල්ලාගත හැකියි ..!

අහිමි ගමනාන්තයක් තුළ මෙන්ම දන්නා ගමනාන්තයක් තුළදීත් ජීවිතය බදා අල්ලා ගත හැකිය … එය විඳිය හැකිය ..

හැම අත්දැකීමක්ම විඳීමක් කරගත හැකියි ….

මහ වැස්සක අවදානම අතැඹුලක් සේ පෙනෙන්නට තිබුනද තීරණය කරගත් ගමන් යායුතුයි. ජීවිතයේ බොහෝ අවස්ථාවල තමන් ගත් තීරණ මත සිටගත යුතුයි …

ත්‍රීකුණාමලයට යෝජිත බයිසිකල් සංචාරයට අපි මුල පිරුවේ ඒ විදියට …

පාන්දර හතරහමාර ගමනක් පිටත් වෙන්න ටිකක් ආයාසයක් ගන්න ඕන වෙලාවක්.ඒත් පෙරදා රෑ අපි නිදාගත්තේ නැති තරම් .. වෛවර්ණ ඇඳුමින් සැරසී දැඩි ජවයකින් අනුරාධපුර සිට ත්‍රීකුණාමලයට බයිසිකලයෙන් සංචාරය කිරීම අපිට අලුත් අත්දැකීමක් උනා ..

දුර කිලෝ මීටර් 112 ක් …

කහටගස්දිගිලිය පහුකරනකොටත් වටපිටාව අඳුර මුදන්නට සූදානමක් නැහැ. නමුත් ඒ දුර දැනුනේවත් නැති තරම් .. නමුත් කණ්ඩායම් හැඟීම, ජවය හා කැමැත්ත නිසාම අපිට උදෑසන ආහාරය සඳහා තව දුරක් යන්න පුලුවන් ….

මේ මාර්ගය අපට අතීත මතකයන් එකතු කල එකක් .. ආර්. ඒ ස්පිට්ල් මහතා කරත්තයෙන් උතුරට තම දේශාටනයේ යෙදුනේ මේ මාර්ගයේ …. නතර වුනේ රංපත්විල ..

අතරමගදී කෙටි ආහාර ගැනීමට තැන් හතරක් … 

අනුරාධපුර ත්‍රීකුණාමලය පාර ඇත්තටම සුන්දර සිදුවීම් හා මතක සටහන් පිරී තිබෙන්නක් …

හොරොව්පොතානෙන් පස්සේ පාර ඉද්ද ගැහුවා වගේ පේනවා .. පොඩි පොඩි නැගීම් හතර පහක් තිබුණට දිගටම පෙනෙන්නේ සම බිමක් .. හරියට මිටියාවතක් මැදින් පලසක් එලුවා වගේ ..

උදෑසන හිරු රැස් වැටිලා වටපිටාව ප්‍රබෝධයෙන් හිනැහෙනවා .. බාගෙට සී සා නතර කල කුඹුරු වගේම නිල් ගොයමින් වැසුණු කුඹුරු යායවල් අපේ සංචාරයට ජීවයක් ගෙන එනවා .. ඒ මැදින් යද්දී දැනුණු ඒ හුරුපුරුදු තාම මතකයි ..

දන්නවද මිත්‍රයා ….

සී සා නියර බැඳි ලියදි වලින් මතුවන සුවඳ අපට ගෙන දෙන්නේ අතීතයේ සිට එන සෞභාග්‍යයේ පණිවිඩයක් ..

දහවල් තේ පානයට නතර කල මොරවැව වැව අසල කුඩා අවන්හල සහෝදරත්වයේ හා සුන්දරත්වයේ අපූරු සංකලනයක් . අල්ලාප සල්ලාප .. මිතුරු කතාබහ .. ආදරණීය ආමන්ත්‍රණ මේ සංචාරයට ගෙන ආවේ කතා සරිත් සාගරයේ මතකයන් ..

ත්‍රීකුණාමලයට ළංවෙන්න ළංවෙන්න පරිසරය වෙනස් සලුපිළ පැළැඳගෙන … තල් ගසින් සැරසුණු හාත්පස අපට ගෙන ආවේ උතුරේ නෑසියන් ලඟ බව හැඟවෙන පණිවිඩයයන් …

තාමත් තැන තැන ඉතිරිව තිබෙන හිස බිඳුණු තල් රුක්, වහල අහිමිව ගරා වැටුණු නිවහනක් , අඳුරු තුරු ගොමු අපේ සතුට මදකට පසෙකට කර අතීතය තුළ සැඟවුණු යුද්ධයේ සෙවනැලි මතක් කර දෙනවා …

එවිට මගේ මනැසට නැගුනේ රෝහණ දන්දෙණිය ලියූ කපුගේ ගායකයානන් ගැයූ ශෝකය මුසු ගීතයක් …

” තල් වැට අයිනේ කඳවුරු දොරටුව

   ගිනියම් අව්වේ බියකරු නිහඬ රැයේ

   දෑස් අයාගෙන නොසැළී ඉන්නෙමි

   වැළිමලු විනිවිද එන මරණය හමුවේ ….

   වෙඩි පුපුරන හඬ ඈතින් ඇසෙන පැයේ

   හිත ඉගිලී ගොස් ඔබ ළඟ රැඳී තියේ

   දෙතැනක අනියත බියෙන් සිටින අප

   සුළඟට හෙලනා සුසුමෙනි ළංවන්නේ … “

සංචාරය යනු දුක සතුට යන දෙකෙහිම සංකළනයක් ..

වැදගත් දේ නම් අතීතය මතක්වී මෝදුවන දුක සංචාරයෙන් උකහාගන්නා සතුට තුළ සඟවා තැබීමයි. එය වැදගත් වන්නේ සංචාරයට ජවය සැපයීමටයි …

කිලෝ මීටර 112 ක් ගෙවා අවසන් කර ගමනාන්තය වුනේ සුන්දර ත්‍රීකුණාමල වෙරල තීරයේ නවාතැනක් ..

ගැයුමෙන් වැයුමෙන් හා රස මසවුලෙන් පිරි එදා රාත්‍රිය නම් තව්තිසාවක මතක සිහි ගන්වන්නක් …

වයස අවුරුදු හතලිහට වඩා තම ජීවිතය ගෙවූ ධෛර්යයවන්ත මිනිසුන් කණ්ඩායමකට පා පැදියෙන් මෙතරම් දුරක් සංචාරයේ යෙදීම අභියෝගයක් නොවන්නා නොවේ .. නමුත් සහෝදර හැගීම, කැපවීම, ධෛර්යය හා උවමනාව තුළ අභියෝග යනු තවත් අවස්ථාවක් පමණක් බව මේ සංචාරය සමාජයට පසක් කල අවස්ථාවක් …

ජීවිතය යනු සැමවිටම වින්දනය කල යුත්තක් … ජීවිතය යන කෙටි චාරිකාව තුළ පසුතැවීම් හා විඳීවීම් පසෙකට කර බලාපොරොත්තු දල්වා තැබීම අප උත්සාහ කල යුත්තක් …

එබැවින් …. හැකි හැමවිටම සංචාරයේ යෙදෙන්න …

ඔබට අතහැරුණු බොහෝ තැන් එය ඔබට මුණගස්සනු ඇති.