ඉන්දීය ආරක්ෂක ගිවිසුම් ගැන ඊනියා දේශප්‍රේමීන්ගේ භීතිකාව..!
ගාමිණී ජයසූරිය.
ගිවිසුම් පිළිබඳව කතිකාවක් මේදිනවල රටේ ප්‍රචලිත වෙමින් පවතී. විශේෂයෙන්ම ඉන්දියානු- ශ්‍රීලංකා ආරක්ෂක ගිවිසුම මෙයින් ඉහළම මට්ටමක පවතී. රටේ ප්‍රවීන වියතුන් නොයෙක් ආකරයේ මතයන් ඉදිරිපත් කරමින් සිටියි. ඇත්ත වශයෙන් අප කථාකළ යුතු ප්‍රධානම ප්‍රශ්නය වන්නේනම් ගිවිසුම් නම් නොවෙයි. අප කථා කළයුතු ප්‍රධානම ප්‍රශ්නය වන්නේ රටේ පවතින දිනෙන් දින ඔඩු දුවන ආර්තික අර්බුදයයි. අපේ රට අද ආර්ථික අර්බුදයෙන් කරවටක් ගිලිලා ඉතාමත්ම දුෂ්කරතා වලට මුහුණ දෙමින් සිටියි. ඒවායින් ගොඩ ඒමට මං සෙවීම අද දවසේ උගත් බුද්ධිමත් ප්‍රජාවගේ දවසේ කාර්යය කරගත යුතුමය.
image source-https://cdn.optcms.com/www.indianewsnetwork.com/assets/2024/202412/20241216-wsfl20241216131as.jpg
මේවනවිට විදුලිබලමංඩලයේ මුල් කාර්තුවේ මූල්‍ය වාර්ථාව එලිදක්වා ඇති අතර එනම් මාර්තු දක්වා අලාභය රුපියල් බිලියන 17 කි. නමුත් මේ විදුලි බල මංඩලයේම ගියවසරේ ලාභය එනම් රනිල් වික්‍රමසිංහ පාලනය යටතේ එම කාර්තුවටම ඉපයූ ලාභය රුපියල් බිලියන 88කි. දැන් හොරුත් නොමැතිව හොරකමුත් නොමැතිව එසේ වන්නේ කෙසේද? එපමණක් නොව වසර 77 ක ශාපය යටතේ පාලනය තිබෙන විට ලංකාවේ ලුණු කිලෝව රුපියල් 150න් හෝ 180 න් ඉහලට ගොස් නැත. නමුත් දැන් හොරු නැතිවිටදීත්, හොරාකෑම නැතිවිටදීත් ලුණු කිලෝව රුපියල් 400 ඉක්මවා ගොස් ඇත. දැන් ආන්ඩුව ඒවාට විසඳුම් සෙවිය යුතුවේ. එසේම රට තුලම පවතින මෙවලම් වලින් සහ රාජ්‍ය යාන්ත්‍රණය උපයෝගි කොටගෙන මහා ගමණක් මේ පවතින පර්‍යාය තුල යාමට නොහැකි බවත් ඒ සඳහා රටේ මුහුදු සීමාවෙන් එපිට පවතින ප්‍රාග්ධනය රටතුලට ගෙනවිත් මහා කර්මාන්ත සඳහා ආයෝජන යොදවාගතයුතු බවත් අප අවබෝධ කොටගත යුතුවේ. මේ සඳහා අවශ්‍ය පියවරවල් ගැනීමට මේ කියන ඊනියා බුද්ධිමතුන් සහ ඊනියා දේශරේමීන් පවතින රජයට ඉඩදිය යුතුය. රටේ ස්ථිරසාර සංවර්ධනයක් ලබාගැනීමට හැකියාව ඇත්තේ ඒ හරහාම පමණි. ඒ සඳහා රට-රටවල් අතර ගිවිසුම් වලට එළඹිය යුතුවේ. ඒ එළඹෙන ගිවිසුම් ආරක්ෂක ගිවිසුම් විය හැක, නැතිනම් වෙළඳ ගිවිසුම් වියහැක. නමුත් මේ උදවිය ඉන්දියානු-ලංකා ආරක්ෂක ගිවිසුම ඉහළටම ඔසවාගෙන ඇත.ඒ මගින් ඉන්දියාව අපේ රට ආක්‍රමනයට මග පාදගන්න බවට මිත්‍යා අදහස් ප්‍රකාශ කරමින් සිටිනු පෙනේ.
ආක්‍රමනයක් කරන්නේ යම් ප්‍රථිලාභයන් උදෙසාය. අපේ රට ආක්‍රමයෙන් ඉන්දියාවට හෝ වෙනයම් රටකට ඇතිවන්නේ කිනම් ප්‍රතිලාභයක් ද? නිදහස් අධ‍යාපනය සදහා වියදම් කිරීම, රෝහල් පද්ධතිය පවත්වාගෙනයාම, නිකම් ඉන්න මිලියන ගණනකට කන්නදෙන්න, ජනසවිය දෙන්න, පාඩුපිට දුවන රාජ්‍ය සංස්ථා දෙපාර්මේන්තු පවත්වාගෙනයාම, යනාදිය තම කරපිටට ගැනීමට වෙනරටකට තිබෙන අමාරුව කුමක්ද? එමනිසා භයවෙන්නඑපා,කිසිමවිටක අපේරට ඉන්දියාව හෝ වෙනත් රටක් ආක්‍රමනය කිරීමක් නම් සිදුවීමට ඉඩක් නම් කොහෙත්ම පෙනෙන්නට නැත. එය සමහරක් විසින් ඇතිකරන්නාවූ හුබස් බියකි. මේ බියගැන්වීම ඊනියා දේශප්‍රේමීන්ගෙත්, ඊනියා ජාතික වම්මුන්ගේත් ඔවුනටම ආවෙනිකවූ බංකොලොත් දේශපාලන උපක්‍රමයයි. මේ බියගැන්වීම තුලින් පසුගාමී සමාජයක වෙසෙන දුගීකරණයවු ජනතාවට ඕනෑතරම් දිරච්ච ලණු කැවිය හැක. 87-89 කාලයේදී ඉන්දියාව ලංකාව ඔවුන්ගේ 26 වෙනි ප්‍රාන්තය කරගැනීමට එනබවට දුන් දිරච්ච ලණුවලින් වටිනා තරුණ තරුණියන් 60,000 ක් පමණ රටට අහිමිවිය. ඉන් අවුරුදු 35 ක් ගතවීත්, ඉන්දියාවේ ප්‍රාන්ත 28 ක් වෙද්දීත් ඔවුනට ලංකාව ඔවුන්ගේ ප්‍රාන්තයක් කරගැනීමට කිසිම අවශ්‍යතාවයක් ඇතිවී නැත.
image source-https://cdn.optcms.com/www.indiavsdisinformation.com/assets/2023/202310/20231005-wsfl20231005131as.jpg
ඈත අතීතයේ දී ආක්‍රමනයන් තිබූ බවනම් සැබෑවකි.නමුත් නූතනයේ බොහෝ රටවල් එකිනෙකා සමග ගණදෙනුකරන්නේ ගිවිසුම් මගිනි. එයතමයි අද ලෝකයේ තිබෙන්නාවූ යථාර්ථය. ගිවිසුම් මගින් රටවල් අතර වෙලදාම්වලට ආයෝජනය කිරීම දැන් පවතින ජනප්‍රිය ක්‍රමයයි. මෑතකදී මාලදිවයින ඔවුන්ගේ 2030 දී නිමවන මිලියන දහයක් ජනතාවට නවාතැන් සපයන ඩොලර් බිලියන 8.8 ක් වැයවෙන පාවෙන දුපත සෑදීමට කටාර් සමාගමක් සමඟ ගිවිසුම් අත්සන් තැබීය. මේ සමඟ මාලදිවයින් සංචාරක කර්මාන්තය විශාල දියුණුවක් ලබමින් ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තයට වෙළඳ තර්ජනයන් ඇතිවිය හැක. මීට සති දෙකකට පෙර ඉන්දියාවේ අදානි සමාගම ඉන්දියාවේ නවතම වරායවූ ත්‍රිවේන්ද්‍රම් වරාය ඩොලර් බිලියන 3.4 ක වියදමින් ඉදිකොට විවෘත කරන ලදී. මේ අනුව කොළඹ වරායට ඉන්දියාවේ නව වරායෙන් බරපතල වෙළඳ තර්ජන ඉදිරියේ ඇතිවිය හැක. ඇත්තටම ඊනියා බුද්ධිමතුන් සාකච්චා කලයුත්තේ මේවාගැනය.
එමනිසා මේපවතින සංදර්භයන් තුලදී ගිවිසුම් කියන්නෙම බොහෝවිට වෙළදාම මුල්කරගත් ගනුදෙනුවකටමය. එහෙම බලනකොට මේ ඉන්දියා ශ්‍රීලංකා ආරක්ෂක ගිවිසුම පාදක වෙන්නේ ඉන්දියාව අපේ රටේ ආයෝජනය කරන්නාවූ ප්‍රාග්ධනයට ආරක්ෂාව සැලසීම අරමුණු කොටගෙන වියහැකි ය. අපිට ඒක හොදින් නිරීක්ෂණය කිරීමට හැකියාව ඇත. මොකද ඉන්දියාව බල ශක්තිය සදහා මෙහි ආයෝජනය කිරීමට නියමිතයි. මෙම බලශක්ති සැපයීමට ආරක්ෂාව අනිවාර්යෙන්ම අවශ්‍ය වෙනවාමය. මොකදවෙන රටකින් හෝ වෙනයම් දෙයක බලපෑමෙන් මෙයට සිදුවිය හැකි බලපෑමකට ආරක්ෂාව ලබාදිය යුතුමය. ඒ සදහා ඉන්දියාවේ අවධානය ඒ ගැන යොමුවීම අප බලාපොරොත්තු විය යුතුය. මක්නිසාදයත්, භු පිහිටීම අනුවත්, පවතින කළාපීය බලදේශපාලනය අනුවත් එවැනි ආරක්ෂක ගිවිසුම් නොමැතිව ඉන්දියාව ලංකාවේ මහාපරිමාණ ආයෝජන කිරීමට අකමැතිය. නමුත් මෙවැනි තත්වයක දී ශ්‍රීලංකා රජයට විදේශ කටයුතු කළමනා කරණය පිළිබඳව මනා හැකියාවක් තිබිය යුතුමය. මෙවැනි අවස්ථාවක කදිරගමාර් ,හමීඩ්, මංගල සමරවීර යනදින්ගේ නාමය නිතැතින්ම මතකයට ඒම නොවැළෙක්විය හැක. වර්තමාන විදේශ කටයුතු ඇමති තුමාත් එසේම ස්මාර්ට් වියයුතුමය. හේතුව ගිවිසුමක් කියන්නේ ද්විපාර්ශ්වික මැදිහත් ක්‍රියාවක් බැවිනි. එමනිසා අපේ රජයටත් ලොකු වගකීමක් මෙහිදී ඇති බවනම් සැබෑවක්මය.
මේවනවිට ඉන්දියාව හා පකිස්ථානය අතර යූද්දයක් තිබෙනවා.මිසයිල ප්‍රහාර දෙපැත්තෙන්ම එල්ලකර ගන්නවා. මේ මොහොතේ ගිවිසුම් නැහැ. ප්‍රහාරයන් පමණයි. ගිවිසුම් කඩකිරීම් ද ප්‍රහාරයන්ගේ තවත් මුහුණු වරක් පමනක්මය. මේ අතරේ තවත් කතාවක් තියනවා. එනම් චීනය හා ඉන්දියාව අතර යූද්ධයක් ඇතිවීමට සම්භාවිතාවයක් තිබෙනවා කියන ප්‍රකාශයන් බොහෝ දකින්නට ලැබේ. අපි හිතමු චීනයයි ඉන්දියාවයි අතර යූද්දයක් ඇතිවුණා කියලා,එතකොට මේ ගිවිසුම් තිබුණත් නැතත් ඉන්දියාව හෝ චීනය බලහත්කාරය යොදලා අපගේ භූමිය භාවිතාකරන එක කරනවාමය. ලෝකයේ ස්වභාවය නම් එයමය. දැන් සිංදු ගංගාව සම්බන්ධයෙන් ඇති ගිවිසුම ඉන්දියාව කඩකරන්නේ යම්සේද ඕනෑම යුද්ධයකදි ගිවිසුම් කඩකිරීම් හෝ ගිවිසුම් ඇතත් නැතත් භූමි ආක්‍රමනයන් සිදුවීම ස්වාභාවික තත්වයක්ය.
ලෝක ඉතිහාසය පරීක්ෂා කිරීමේදී මේ සත්‍ය මනාවට පැහැදිලි වෙයි. දෙවන ලෝක යද්ධයෙහිදී ආසියවේ අප්‍රිකාවේ ලතින් ඇමරිකාවේ රටවල්වල භූමි මේආකරයට බලහත්කාරයෙන්ද යොදාගත්හ. ඒ අවස්ථාවේ හැටියට නොයෙකුත් මිලිටරි මෙහෙයුම් සදහා බලවත් රටවල් විසින් භූමි යොදාගන්නා ලදී. එමනිසා යුද්ධයක් පවතිනවිට ප්‍රභල රටවල් දුබල රටවල භූමි භා විතා කිරීම නම් සාමාන්‍ය දෙයකි.
යම්කිසි විධියකට හෝ චීනය හා ඉන්දියාව අතර යුද්ධයක් ඇතිවුවහොත් මේ කලාපයම යුධමය කලාපයක් වීම කෙසේවත් වැළැක්විය නොහැකිය. එහිදී ලංකාව වටේටම ඉන්දියන් සාගරයේ යුද්ධය පැතිරී යනු ඇත. එවිට ඉන්දියන් සාගරයේ නාවික කටයුතු පවත්වාගැනීම ඉතාමත්ම දුෂ්කර වීම අනිවාර්ය දෙයකි. මෙවැනි තත්වයක දී ලංකාවට අවශ්‍ය කරන ආහාර ද්‍රව්‍යයන් ,බෙහෙත් යනාදිය ආනයනය කිරීමට සිදුවන්නේ ඉන්දියානු මිලිටරිනැව් මගිනි. ලංකාවේ දියැඩියාව, හදවත් රෝග ඇතුළු බොහෝ රෝගයන් සදහා බෙහෙත් ගෙන්වන්නේ ඉන්දියාවෙනි. මෙවන් තත්වයක් ඇතිවීම වළක්වා ගැනීම සදහා ඉන්දීය රජය සමඟ සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීම අප රජයේ වගකීමක් වනුඇත. රජයේ විදේශ කටයුතු පිළිබද උපාය මාර්ගික සම්බන්ධයක් අවශ්‍යවන්නේ මෙනිසාය. එහිදී රජය ඉන්දියාව සමග සහයෝගයෙන් කටයුතු කලයුතුමය.
ඉන්දියාව හා පකිස්ථානය අතර යුද්ධයේදී සින්දු ගංගාව සම්බන්ධයෙන් දෙරට 1960 දී ඇතිකරගත් ගිවිසුම එක මොහොතකින් ඉන්දියාව කඩාබිඳ දැම්මා. ගිවිසුම්වල ඇත්ත ස්වභාවය පැහැදිලි කරගැනීමට මෙය හොදම නිදසුනකි.
මෙහිදී සලකා බැලිය යුතු තවත් ප්‍රධාන වූ කරුණක් විශේෂයෙන් අවධාරණය කලයුතුයි. එයනම් අපේ රටේ ඉන්න ඊනියා බුද්ධිමතුන් හා ඊනියා දේශප්‍රේමීන් යන කොටස්වල ක්‍රියාකාරීත්වයයි. ඔවුන් සෑමවිටම ක්‍රියාකරන්නේ අදහස් දක්වන්නේ ගෝත්‍රික මානසික ත්වයකසිටය. මෙයනම් ඉතාම භයානක තත්වයකි. හේතුව ලාංකික ජනතාව ඔවුන් බුද්ධිමතුන් ලෙස පිළගැනීමට ලක්වී ඇතුවාසේම ඔවුන් කියන දේවල් හිස්මුදුනින් පිළිගනියි. ඇත්ත වශයෙන්ම ඔවුන් උගතුන් ය. ඒ වගේම බොහෝ අද්දැකීම් බහුල, ලෝකයේ ඇසූ පිරූ තැන් දන්නා අය වියහැක. මෙවන් පිරිසක් විසින් ගෝත්‍රිකමත ප්‍රකාශකර සිටීම අපේ රටේ තිබෙන්නාවූ මහත්ම ඛේදවාචකයකි.
ගෝත්‍රවල තිබෙන විශේශ කරුණක් වන්නේ ගෝත්‍රයට පිටින් මොනදේ ආවත් ඒ එන ඕනෑම දෙයක් ගෝත්‍රයට මහා හානිදායක, මහත් විනාශකාරී දෙයක් ලෙස සලකා ඒවට විරුද්ධව අදහස් ප්‍රකාශකර සිටිමයි. එමනිසා මේදූපතට මොනවා ගේන්න හැදුවත්, යම් අයුරකින් ලෝකයේ අනෙක් රටවල් ප්‍රජාවන් සමග එකට එක්කරන්න හැදුවත් ඔන්න ඔය ගෝත්‍රික බුද්ධිමතුන් ඒවට විරුද්ධ වෙන එක වෙනවාමයි.
“බුදු අම්මෝ රට ජාතිය අනතුරේ, බුදු අම්මෝ මව්බිම අනතුරේ, මව් බිම රැකගැනීමට පෙරට වරෙව්” කියමින් හඩනඟයි. මේඅයගේ කැමතිමදේ වසර දෙදහස් පන්සීයක අභිමානය මන්ත්‍රයක්සේ මතුර මතුර ඉන්නඑක මිස වෙනනම් කුමක්ද?
ශ්‍රී ලංකා රජය හා ඉන්දීය රජය අතර ඇතිකරගත් ආරක්ෂක ගිවිසුම පිළිබඳව විවිධවූ මතවාද දැන් ඉදිරියට පැමිණෙමින් තිබේ. මෙහිදී විශේෂයෙන් ආචාර්ය දයාන් ජයතිලක මහතාගේ මතය ජනතාවට මහත් බලපෑමක් ඇතිකිරීමට හැකියාවක් තිබේ. ඒකට හේතුව ශ්‍රී ලංකාවේ ආචාර්ය බුද්ධිමතුන් අතරින්, විදේශ කටයුතු පිළිබඳවත්, දේශපාලනය පිළිබඳවත් හසල දැනුමක් ජයතිලක මහතාට තිබෙන බැවිනි. ජනාධිපතිවරු, අගමැතිවරු, ඇමැතිවරු, තනාධිපතිවරු, යනාදී ඉහළතලය සමග සමීපව කටයුතුකළ අයෙක් වශයෙන් ඔහුට රාජ්‍ය පාලනය පිළිබඳව මනා දැනුමක් ඇතුවාට කිසිම සැකයක් නම්නැත.
image source-https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcSJd3Jzm_8A2WDQ9EFJs-45v6KJp_HBDWnLbA&s
එතුමා ඉන්දීය රජය හා ශ්‍රී ලංකා රජය අතර ඇතිකරගත් ආරක්ෂක ගිවිසුමට විරුද්ධව අදහස් ප්‍රකාශ කරමින්සිටියි. මෙයින් අපේ රටට විනාශයක් ගෙනඑනබවත්, යහපතක් සිදුනොවන බවත් ප්‍රකාශ ඉදිරිපත් කරමින්සිටියි. ගිවිසුමේ තොරතුරු ජනතාවට ඉදිරිපත් කළයුතු බවත් ප්‍රකාශ කරමින්සිටියි . මෙහිදී එතුමාට ඉතිහාසය ටිකක් මතක්කළ යුතුයි. 1987 දී ඉන්දියාව හා ශ්‍රී ලංකාව අතර අත්සන්කළ J. R. , රජීව් ගිවිසුම පිළිබඳ විස්තර ජනතාවට ඉදිරිපත් කලාද?
ජනතා විරෝධය මැද ඇදිරි නීතිය දමාගෙන අත් සන් කළ ඒ ගිවිසුමට අනුව පිහිටුවන ලද උතුර නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ දයාන් ජයතිලක මහතා ඇමති ධූරයක් දරමින් කටයුතු කරන ලදී.එදා මෙතු මලා ජනතා විරෝධය දැඩි ලෙස මර්දනය කළේය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශප්‍රේමී යුද්ධයට මග සකස්කර දුන්නේය.
ජනතා විරෝධය මැද ඇදිරි නීතිය දමාගෙන අත්සන්කළ ඒ ගිවිසුමට අනුව පිහිටුවන ලද උතුර නැගෙනහිර පළාත් සභාවේ දයාන් ජයතිලක මහතා ඇමතිධූරයක් දරමින් කටයුතු කරනලදී. එදා මෙතුමලා ජනතා විරෝධය දැඩි ලෙස මර්දනය කළේය. එහි ප්‍රතිඵලයක් ලෙස ජනතා විමුක්ති පෙරමුණේ දේශප්‍රේමී යුද්ධයට මග සකස්කර දුන්නේය.
කෙසේවෙතත් දැන් පවතින ජාතික ජනබල වේග රජයෙන් දයාන් ජයතිලක මහතාට කිසිම තනතුරක් පිරිනමා නැත. බැරිවෙලාවත් එසේ පිරිනමා තිබුනානම්, තත්වය මීට හාත්පසින්ම විරුද්ධවිය හැකිව තිබුණි. එසේනම් ආචාර්යතුමාගේ කථාව අපට බලාගන්න වන්නේ මෙයට ප්‍රතිලෝමවය. එදා ආර් ප්‍රේමදාස ජනාධිපතිතුමා දයාන් ජයතිලක මහතාට ධූරයක් ප්‍රධාණය කළවිට ප්‍රේමදාස ජනාධිපති වරයාගේ ප්‍රකාශ හරියට “හවානා ප්‍රකාශණ “වගේ කියලයි ජයතිලක මහතා ප්‍රකාශ කළේ.
image source-https://lankaleader.com/runningimages/candidate/lankaleader/media/image/1743158684.jpg
රජය මැදිහත්වෙලා අත්සන්කරන ගිවිසුම් ජනතාවට හෙළිකරන්න කියලා කියන කථාවේ ප්‍රායෝගික තත්වයක් පෙනෙන්නේනැහැ. ඇත්තවශයෙන්ම එයද මහා මිත්‍යාවක්මය. කෝවිඩ්වලට බණ්ඩාර පැනිය බීපු දොස්තරලා හෙදියෝ ඉන්න රටක; ගංගාවක් දෙබෑකරගෙන නාග ලෝකයෙන් නයෙක් ඇවිත් ප්ලාස්ටික් බෝතලයක හිරවෙලා හිටියබව විශ්වාසකළ ජනතාවක් සිටින රටක, වදකොත්තු, වද බ්‍රසියර් පිළිබඳව විස්වාසය තැබූ ජනතාවක් ඉන්න රටක, අවබෝධය වෙනුවට රැල්ලට ඡන්දය දෙන බහුතර ජනතාවක් ඉන්න රටක, මේ වගේ සංකීර්ණ රාජ්‍යයතාන්ත්‍රික ගණුදෙනුවක් තේරුම් ගන්නේ නම් කෙසේද? කෙසේ හෝ බහුතරයක ජනවරමකින් පත්කළ ජනාධිපතිවරයෙක් ඇතුළු පාර්ලිමේන්තුවක් තිබෙනවා. ඒ නිසා ඔවුන්ට ඔවුන්ගේ ප්‍රතිපත්ති ක්‍රියාත්මක කිරීමට අවස්ථාව ලබාදිය යුතුයි. බොරු බිල්ලො මවන්නේ නැතුව ,කොරහේ කිඹුල්ලු දකින්නේ නැතුව සාධාරණ විවේචනයන් ඉදිරිපත් කිරීම උගතුන්ගේ කාර්යභාරයක්ව පවතිනබවනම් සැබෑවකි.
මේ යුගය නවීනත්වය ඇතුළත්වූ නවතම යූගයකි. එමනිසා පැරණි සම්බන්ධතා මගින් මේ යුගය තේරුම්ගත නොහැකිය. මේ යුගය තේරුම්ගත යුත්තේ නවසම්බන්ධතා වලිනි. දැන් තියෙන්නේ රටවල්වල භූමිය ආක්‍රමනය කරණ යුගය නම් නොවේමය. දැන් තියෙන්නේ මුල්‍යමය ආක්‍රමනයන්ය. ආයෝජන මගින් කරණ මුල්‍යමය ආක්‍රමණයන්. ඇමරිකාවේ ට්‍රම්ප් ජනාධිපතිවරයාගේ ආගමනයත් සමග අද අවතීර්ණ වෙලා ඉන්නේ “වෙළඳ යුද්ධයකට ” බව තේරුම්ගත යුතුයි. ඒ නිසා අප දැන් සූදානම් විය යුක්තේ එයට සාර්ථකව මුහුණදීමටයි.
ගාමිණී ජයසූරිය.
(අධ්‍යයන කවය) ” 89-සහෝදරත්වය”
